Bivalirudindo iniekcji

250 mg/wytrzymałość fiolka

Wskazanie:Bivalirudinjest wskazany do stosowania jako antykoagulant u pacjentów poddawanych przezskórnie interwencji wieńcowej (PCI).

Zastosowanie kliniczne: jest stosowany do wstrzyknięcia dożylnego i dożylnego kroplówki.

Wskazania i użycie

1.1 Przeskórna transluminalna angioplastyka wieńcowa (PTCA)

Biciwal i do wstrzyknięcia jest wskazana do stosowania jako antykoagulant u pacjentów ze niestabilną dławicą piersiową poddawaną przezskórnej transluminalnej angioplastyki wieńcowej (PTCA).

1.2 Przezskórna interwencja wieńcowa (PCI)

Bivalirudin do iniekcji przy tymczasowym stosowaniu inhibitora glikoproteiny IIB/IIIA (GPI), jak wymieniono w

Badanie zastępcze-2 jest wskazane do stosowania jako antykoagulant u pacjentów poddawanych przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI).

Bivalirudin do iniekcji jest wskazany u pacjentów z lub zagrożoną heparyną trombocytopenia (HIT) lub heparyną trombocytopenia i zespołu zakrzepicy (HITTS) poddawanych PCI.

1.3 US E z aspiryną

Bivalirudin do wstrzyknięcia w tych wskazaniach jest przeznaczony do stosowania z aspiryną i jest badana tylko u pacjentów otrzymujących jednoczesną aspirynę.

1.4 Ograniczenie użytkowania

Bezpieczeństwo i skuteczność biwalarnej dla wstrzyknięcia nie zostały ustalone u pacjentów z ostrymi zespołami wieńcowymi, którzy nie przechodzą PTCA ani PCI.

2 Dawkowanie i administracja

2.1 Zalecana dawka

Bicivirudin do iniekcji dotyczy wyłącznie podawania dożylnego.

Bivalirudin do iniekcji jest przeznaczony do stosowania z aspiryną (300 do 325 mg dziennie) i jest badana tylko u pacjentów otrzymujących jednocześnie aspirynę.

Dla pacjentów, którzy nie mają uderzenia/hitts

Zalecaną dawką biciwaludyny do wstrzyknięcia jest dawka bolusa dożylna (IV) 0,75 mg/kg, a następnie natychmiast wlew 1,75 mg/kg/h przez czas trwania procedury PCI/PTCA. Pięć minut po podaniu dawki bolusa należy wykonać aktywowany czas krzepnięcia (ACT) i w razie potrzeby należy podać dodatkowego bolusa 0,3 mg/kg.

Administrację GPI należy wziąć pod uwagę w przypadku, gdy występuje jakikolwiek z warunków wymienionych w badaniu klinicznym zastępczym-2.

Dla pacjentów, którzy trafiają/hitts

Zalecaną dawką biciwaludyny do wstrzyknięcia u pacjentów z HIT/HITTS poddaniem się PCI jest bolus IV wynoszący 0,75 mg/kg. Następnie powinien nastąpić ciągły wlew z prędkością 1,75 mg/kg/h przez czas trwania procedury.

Do trwającej procedury po leczeniu

Baliwaludyna do infuzji iniekcji można kontynuować po PCI/PTCA przez okres do 4 godzin po zabiegu według uznania lekarza leczenia.

U pacjentów z uniesieniem mięśnia sercowego w segmencie ST (STEMI) kontynuacja biwalarnej dla wlewu iniekcji w tempie 1,75 mg/kg/h po PCI/PTCA należy rozważyć do 4 godzin po przetworzeniu w celu ograniczenia ryzyka zakrzepicy stentu.

Po czterech godzinach dodatkowy infuzja biwaludyny dożylnej do wstrzyknięcia może być inicjowana z szybkością 0,2 mg/kg/h (infuzję niskiej stawki), w razie potrzeby do 20 godzin.

2.2 Dawkowanie w zaburzeniu nerek

W przypadku żadnego stopnia upośledzenia nerek nie jest konieczne zmniejszenie dawki bolusa. Dawkę infuzyjną biwaludyny do wstrzyknięcia może wymagać zmniejszenia, a stan przeciwzakrzepu monitorowany u pacjentów z zaburzeniami nerek. Pacjenci z umiarkowanym zaburzeniami nerek (30 do 59 ml/min) powinni otrzymać infuzję 1,75 mg/kg/h. Jeśli klirens kreatyniny jest mniejszy niż 30 ml/min, należy wziąć pod uwagę zmniejszenie szybkości infuzji do 1 mg/kg/h. Jeśli pacjent jest na hemodializy, szybkość infuzji należy zmniejszyć do 0,25 mg/kg/h.

2.3 Instrukcje dotyczące administracji

Bivalirudin do iniekcji jest przeznaczony do dożylnego wstrzyknięcia bolusa i ciągłego wlewu po odtworzeniu i rozcieńczeniu. Do każdej fiolki 250 mg dodaj 5 ml sterylnej wody do iniekcji, USP. Delikatnie wiruj, aż cały materiał się rozpuści. Następnie wycofaj się i odrzuć 5 ml z 50 ml torby infuzyjnej zawierającej 5% dekstrozy w wodzie lub 0,9% chlorku sodu do iniekcji. Następnie dodaj zawartość odtworzonej fiolki do torby infuzyjnej zawierającej 5% dekstrozy w wodzie lub 0,9% chlorku sodu do wstrzyknięcia, aby uzyskać końcowe stężenie 5 mg/ml (np. 1 fiolka w 50 ml; 2 fiolki w 100 ml; 5 fiolek w 250 ml). Dawka do podania jest dostosowywana zgodnie z wagą pacjenta (patrz Tabela 1).

Jeśli po początkowej infuzji stosuje się infuzję o niskiej stopie, należy przygotować torbę o niższej stężenia. Aby przygotować to niższe stężenie, odtworz 250 mg fiolki z 5 ml sterylnej wody do wstrzyknięcia, USP. Delikatnie wiruj, aż cały materiał się rozpuści. Następnie wycofaj się i odrzuć 5 ml z 500 ml torby infuzyjnej zawierającej 5% dekstrozy w wodzie lub 0,9% chlorku sodu do iniekcji. Następnie dodaj zawartość odtworzonej fiolki do torby infuzyjnej zawierającej 5% dekstrozy w wodzie lub 0,9% chlorku sodu do wstrzyknięcia, aby uzyskać końcowe stężenie 0,5 mg/ml. Szybkość infuzji, którą należy podać, należy wybrać z prawej kolumny w tabeli 1.