دوجنسیورودینبرای تزریق

قدرت 250mg/ویال

نشانه:دوجنسیورودینبرای استفاده به عنوان ضد انعقادی در بیماران تحت مداخله کرونر از راه پوست (PCI) نشان داده شده است.

کاربرد بالینی: از آن برای تزریق داخل وریدی و قطره داخل وریدی استفاده می شود.

نشانه ها و استفاده ها

1.1 آنژیوپلاستی عروق کرونر از راه پوست (PTCA)

Bivalirudin برای تزریق برای استفاده به عنوان ضد انعقادی در بیماران مبتلا به آنژین ناپایدار که تحت آنژیوپلاستی عروق کرونر از راه پوست (PTCA) قرار دارند ، نشان داده شده است.

1.2 مداخله کرونر از راه پوست (PCI)

Bivalirudin برای تزریق با استفاده موقت از مهار کننده گلیکوپروتئین IIB/IIIA (GPI) همانطور که در

کارآزمایی Replace-2 برای استفاده به عنوان ضد انعقادی در بیماران تحت مداخله کرونر از راه پوست (PCI) نشان داده شده است.

دویالیرودین برای تزریق برای بیماران مبتلا به ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین (HIT) یا ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین و سندرم ترومبوز (HITTS) تحت PCI نشان داده شده است.

1.3 ما با آسپرین

Bivalirudin برای تزریق در این نشانه ها برای استفاده با آسپیرین در نظر گرفته شده است و فقط در بیمارانی که آسپرین همزمان دریافت می کنند مورد مطالعه قرار گرفته است.

1.4 محدودیت استفاده

ایمنی و اثربخشی دوالیرودین برای تزریق در بیماران مبتلا به سندرم حاد عروق کرونر که تحت PTCA یا PCI قرار ندارند ، ایجاد نشده است.

2 دوز و تجویز

2.1 دوز توصیه شده

Bivalirudin برای تزریق فقط برای تجویز داخل وریدی است.

Bivalirudin برای تزریق برای استفاده با آسپیرین (300 تا 325 میلی گرم روزانه) در نظر گرفته شده است و فقط در بیمارانی که آسپرین همزمان دریافت می کنند مورد مطالعه قرار گرفته است.

برای بیمارانی که ضربه/هیت ندارند

دوز توصیه شده دویوالیررودین برای تزریق یک دوز بولوس داخل وریدی (IV) 0.75 میلی گرم در کیلوگرم است ، که بلافاصله با تزریق 1.75 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت برای مدت زمان PCI/PTCA دنبال می شود. پنج دقیقه پس از تجویز دوز بولوس ، باید زمان لخته شدن فعال شده (ACT) انجام شود و در صورت لزوم بولوس اضافی 0.3 میلی گرم در کیلوگرم نیز باید انجام شود.

در صورت وجود هر یک از شرایط ذکر شده در توضیحات کارآزمایی بالینی Replace-2 ، دولت GPI باید در نظر گرفته شود.

برای بیمارانی که ضربه/هیت دارند

دوز توصیه شده از دویسالیررودین برای تزریق در بیماران مبتلا به HIT/HITT که تحت PCI قرار دارند ، یک بولوس IV از 0.75 میلی گرم در کیلوگرم است. این باید با یک تزریق مداوم با سرعت 1.75 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت برای مدت زمان انجام شود.

برای روش درمانی مداوم پس از روش

Bivalirudin برای تزریق تزریق ممکن است به دنبال PCI/PTCA تا 4 ساعت پس از عمل پس از عمل به صلاحدید پزشک معالج ادامه یابد.

در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد ارتفاع بخش ST (STEMI) ادامه دویسالیرودین برای تزریق تزریق با سرعت 1.75 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت پس از PCI/PTCA به مدت 4 ساعت پس از عمل باید در نظر گرفته شود تا خطر ترومبوز استنت را کاهش دهد.

پس از چهار ساعت ، یک تزریق IV اضافی از دویسالیررودین برای تزریق ممکن است با سرعت 0.2 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت (تزریق کم نرخ) ، در صورت لزوم تا 20 ساعت آغاز شود.

2.2 دوز در اختلال کلیوی

برای هر درجه ای از اختلال کلیوی کاهش دوز بولوس لازم نیست. ممکن است دوز تزریق دویالیرویرودین برای تزریق نیاز به کاهش داشته باشد و وضعیت ضد انعقادی در بیماران مبتلا به اختلال کلیوی کنترل می شود. بیماران مبتلا به اختلال کلیوی متوسط ​​(30 تا 59 میلی لیتر در دقیقه) باید تزریق 1.75 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت دریافت کنند. اگر ترخیص کالا از گمرک کراتینین کمتر از 30 میلی لیتر در دقیقه است ، باید کاهش میزان تزریق به 1 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت در نظر گرفته شود. اگر بیمار روی همودیالیز باشد ، میزان تزریق باید به 0.25 میلی گرم در کیلوگرم در ساعت کاهش یابد.

2.3 دستورالعمل برای مدیریت

دویالیرودین برای تزریق برای تزریق بولوس داخل وریدی و تزریق مداوم پس از بازسازی و رقیق سازی در نظر گرفته شده است. به هر ویال 250 میلی گرم ، 5 میلی لیتر آب استریل برای تزریق ، USP اضافه کنید. به آرامی چرخانده شود تا تمام مواد حل شوند. در مرحله بعد ، 5 میلی لیتر را از یک کیسه تزریق 50 میلی لیتر حاوی 5 ٪ دکستروز در آب یا 0.9 ٪ کلرید سدیم برای تزریق برداشت و دور بریزید. سپس محتویات ویال بازسازی شده را به کیسه تزریق حاوی 5 ٪ دکستروز در آب یا 0.9 ٪ کلرید سدیم برای تزریق اضافه کنید تا غلظت نهایی 5 میلی گرم در میلی لیتر (به عنوان مثال ، 1 ویال در 50 میلی لیتر ؛ 2 ویال در 100 میلی لیتر باشد. 5 ویال در 250 میلی لیتر). دوز تجویز شده با توجه به وزن بیمار تنظیم می شود (جدول 1 را ببینید).

اگر از تزریق کم نرخ پس از تزریق اولیه استفاده شود ، باید کیسه غلظت کمتری تهیه شود. به منظور تهیه این غلظت پایین تر ، ویال 250 میلی گرم را با 5 میلی لیتر آب استریل برای تزریق ، USP بازسازی کنید. به آرامی چرخانده شود تا تمام مواد حل شوند. در مرحله بعد ، 5 میلی لیتر را از یک کیسه تزریق 500 میلی لیتر حاوی 5 ٪ دکستروز در آب یا 0.9 ٪ کلرید سدیم برای تزریق برداشت و دور بریزید. سپس محتویات ویال بازسازی شده را به کیسه تزریق حاوی 5 ٪ دکستروز در آب یا 0.9 ٪ کلرید سدیم برای تزریق اضافه کنید تا غلظت نهایی 0.5 میلی گرم در میلی لیتر باشد. میزان تزریق که باید تجویز شود باید از ستون سمت راست در جدول 1 انتخاب شود.